*** [zbyt pełna siebie...]

zbyt pełna siebie – mówiły o niej zazdrosne zwier-
ciała, a przecież była taka
jak one: samo-
dzielnie pusta świata. chciała podać komuś
koniuszek tęczy umoczony
we wspomnieniach, ale ich usta
zdmuchiwały słaniające
się słońca uś-
miechów, pocho-
dnie myśli o podskórnym po-
bycie, o pełgającym pło-
mieniu.
(Where do you have this heart, Fromm? –
If I were Tales, I would tell you a fairytale).