serca k'niej

odchodzisz, najzmyślniejsza,

od zmysłów na myśl,

że te małe, niezidentyfikowane
szczątki jakiegoś dziwnego zwierzęcia
lub rośliny o tak przyjemnym
i intensywnym zapachu, znalezione w czarodziejskich
lasach

wrosły teraz w kończyny naszego związku
z rzeczywistością niemodyfikowaną
frenetycznie, w niespulchniony
sepulchre* naszej relacji

do źródeł piękna, bijących gdzieś
w czarodziejskich lasach
złote korony
słoneczne, ostępne (ha!)
leże.



* sepulchre (ang.) – grób, grobowiec.

***

i że nie chciałaś

przejrzeć się we mnie na oczy

-wistne przypadki, miłosne k(r)oniki,

filmowe zagrabienia

slajdów pod dywan

z liści księżyca,

(p)obrzmiewających kwiatów słońca

i innych gwiazd, stałych i zmiennych

współczynników, p(o)różni

nas zbęd(n)ą obietnicą

wiedzy bez namiętności

jej szukania, nawet teraz –

w błękitnym domu, który, jak sobie

wyobrażamy, wydostaje się z klatki

piersiowej i zawisa na niebie metą, nimi;

zjawiskowym Riglem.

nie-bieska marionetka w an(g)ielskiej czytance

i że nikt mnie nie ochroni przed ale

-lują chwilowych ze-zmartwieńwstąpień

na schody do nieba, nad tęczę, której

będę chciała zaplatać musujące warkocze

deszczem niesionym przez tropikalny moon/sun, w zjawieniu

i rozproszeniu pociągniętych sepią slide'ów

w ciemność i pleśń,

i pieśń, i pieść – podśpiewuje niemądra

echolalka, z(a)bierając

                                                                                                   mu

szelki.