jadłospirometria homofoniczna

moje imię brzmi A. Heelles(s) -

- Bezp(am)iętna, czy możesz mnie

delikatnie przełamać

jak wolę świeżo

upieczonego feniksa? wzlatuje milion iskier,

lecz nawet kiedy mówisz: Niko, ty, no!

skwierczy ci w skroniach: te, inna!

stalagnative speakers*

so** ple ple naszych języków spotykają się w czasoprzestrzeni 
są równoległe chociaż nie do końca
wymagają tłumaczenia symultanecznego






* stalagnative - ang. neologizm:
  stalagnate - stalagnat,
  native speakers - rodowici przedstawiciele danego języka;

** so (ang.) - więc.

(po)ród pośladkowy

 

nie do pomyślenia, ale jednak:

Jezus rodzi się per an(n)um*

wskutek pierwszego i nieostatniego aktu zapłodnienia

przez połączenie się dwóch plemników.

(jaja sobie robią! - słychać wokół.

ależ skąd. to tylko nieodzowny szczegół

dopełnienia cykliczności

czasu).

* per annum (łac.) - rocznie

  per anum (łac.) - przez odbytnicę

dekalogin

łamacze szóstego przykazania
obrócą się w zera o lasce
a nieskończoność -
w nie mów fałszywego świadectwa

chyba że szóstka wgoogluje dziewiątkę

w nieco spłaszczone yin-yang

cell man

dal tonizuję
szarością komórek
z intern-
etykietką podającą
ilość załatwionych
zer

*** [być jak odległe ciała niebieskie...]

być jak odległe ciała niebieskie -

pulsary, może białe karły, mające

za i obok okres supernowych.

być sobą tylko do szóstego wymiaru i siódmego

wtajemniczenia, dalej rozpłynąć się

w materię międzygniezdną, w całki, całuny

i całe lata prześwietlone zdjęciem

błękitnej sukienki.

bardo* łazienkowe

testuję mentalnie
testament
stary i nowy
(pierwszy wyryty
w marmurze
muszli, drugi wydrukowany na
perfumowanym
papierze tiulowym
twoich dłoni)

twoje źrenice
otwierają się odpływem
krwi, wezbraniem
(od)bicia

serca






* bardo - buddyjski stan pomiędzy wcieleniami

z niemiecką precyzją

czas pęcznieje w zegarach
niedługo je roz-sadzi
(w) ponurym ile
zamiast (w) żyznym les(sie)

wytrąci ametystowy quarz

niepospolite puszenie. lot_to

wyrywam ci pióra
zostanie tylko jedno:


wróżenie z wosku 
pestek kluczy
żurawi taniec


wietrzny(ch) lotek

 

płynny kolonializm

 

tu, gdzie jestem,

gdzie mnie fluktuacyjnie

wniosło jak poprawkę

do aktu niepraw(n)ego,

krzyżują się gładkie pasemka

największych ludzkich

niegodziwości, złote

szlaki przemocy psychicznej i

ekonomicznej - bardziej dotykalnej, cienkie wątki

narzuconej narracji i przetarte

os-nowy pamięci o Mieście-Ulu
 

tu, gdzie jestem, czas e-migrował

e-mailem do ciepłych krajów

po mirrę, kadzidełka i słone orzeszki

ziemne twoich

piersi

chłodnie małej śmierci

rozchodzisz się po kościach -

metodycznie jak autoreumatyzm

części moich wierszy. co mnie

nie zabije, to i

ciebie zaboli - wolałabym umrzeć,

ale na razie

 

 

tylko jest mi cmentnie.

lustro w trzeciej kwadrze

 

chcę ci opowiadać

o Ali i znikającym kocie

i innych cząstkach elementarnych

które okrywają moje dłonie ciepłem kiedy

chcę ci opowiadać

przesądny dzień

nie Maria, choć Magdalena,
lustro o ujemnej
głębokości, blondwłosa czarna
dziura będąca jedynym
Wszechświatem - i jak ją
z siebie wypluć przez nieprawe
ramię?

przekładnia, która we śnie jest huśtawką

czy możesz zrozumieć
że zawsze będę tylko odchodzić i wracać
odchodzić i wracać
na rozstrzelanym zegarze
kryształki sensu powtórzą pierwsze słowo
zna mię
wyryte lewitującą wskazówką

***

świat się obsuwa do klatki
piersiowej, cała północna
półkula mózgowa ląduje w kontenerze
z napisem recycling, a ty mówisz:
te surowce nie są wtórne - widzę w nich wysoki
stopień wyspecjalizowania w komplikacjach - i jak tu dalej
korzystać z arterii, jak

nie dopuścić do skrzepu bijącego
się z myślami?

jaskinia czyli narodziny więzienia

obijam się o twoje oczy
choć pragnę nie rzucać się w

obijam się o stalag-mity
(stalagTyTy!) w mojej głowie

obijam się
od rana do nocy
i z powrotem o największe kanty
w historii

piszę życio-rysy

beatyfikacje

Chciałabym znależć się w Birk w domu
Katarzyny Kobro, dotykać twoich włosów

jak kropkowanych drzwi windy, układać
ci z piegów

Kompozycję poseksualną -

martwą naturę i

grad.

...

poszłam na łąkę, a przecież łapię twoje
zaskoczenie lekko jak motyle. to, co
wyglądało na chmury, jest w istocie siatką.
nie wiem, kto dyktuje nam oddech,
staję się o ciebie rzeczywistna.

czas odchodzi od zmysłów pulsacją języków.

morfinizacja

widzę wciąż nad sobą
wycięty z czarnego nieba
księżyc twoich włosów

upiętych spinką bladą jak strzykawka
cienką niby igła

to nów(ka)