nieunikniona modalność widzenia. czas spływa po katarakcie fortepianu

liny i linie liniały
na asfalcie naszej nocy
powiedziałeś: wrzućmy kierunkowskaz skrętu w lewo
jakby lewy nie były jedynymi prawidłami
jakie zostały w tej grze na rondo
języczek prędkościomierza i da fine al segno*






* (wł.) od końca aż do znaku

leki psychospychowe

miejsca, które
odwiedzam tylko
w wyobraźni: mroczne
Seta lofty*, dokąd dopłynąć trzeba
szast prast i
buuu... promem;
ciemne neo-loggie,
takie jak abilify* - czytaj:
umożliw? - błąd: ulotka
grozi śmiercią jak jej siostra -
- ulotność, a przecież chciałam
wam tylko powiedzieć o t
ranie.


 
* setaloft, abilify - nazwy leków psychotropowych

dom bez fundamentów

podobieństwo zarysu cieniowanego
cienkim ołówkiem zachodu
do tej dziury w ścianie - być może mieszkał tam
niezapisany w gwiazdach
astronom sufitu, późny
odkrywca ognistych kamieni 

 

anonim motywacyjny

powiedzmy, że krzyż to forma
do pieczenia w oczach
i ustach; że odejść
od zmysłów jest prościej
niż od tematu. zostanę więc świętą.
(co na to mój osobisty doradca
ubezpieczeniowy? co na to mój pies?)
będę wierzyć, iż da się przeprowadzić
reformę postrzegania, zresztą i tak najważniejsze
powie o mnie krzyżyk
postawiony w rubryce imię i nazwisko
kartel(uszko)kalendarza.

mowa pozornie zależna

popełnić samobójstwo z potrzeby duchowej:
pragnienia symetrii: zakończyć życie tak, jak
się zaczęło: brutalną ingerencją w następstwo
czasów nieprostych jak rzeka,
co zjada swój ogon.

sympatyczny atrament

matka myślała że życie jest kartką

z wieloma liniami prostymi kilkoma esami

zawsze dwuwymiarowe wiecznie linearne

dające się opowiedzieć jak rozlany kleks

ojciec uważał że człowiek to żelazko

obdarzone duszą – jak ono pracowity

toporny rzetelny i spłaszczający każde

zagięte wspomnienie

zostali parą

wodną na przecięciu

światów

dzięki nim

zapłakałem...

 

*** [nie szafuj - używaj słów...]

nie szafuj – używaj słów –

– dopóki się mety

nie urwą –

co tam było

podwójne dno i lustra dwa

pamiętasz

mówiłeś na nie nasze strumienie

nadświadomości

– ja mówiłam: siekiery

wyszliśmy stamtąd

ubrani do ślubu

nieczystości z relikwią

krwawień monstruacyjnych

i pechowych zmartwychwstań

zamknij, zamknij tam białą różę

– rozkrwawiłeś mi dziąsła

dziś wracamy

do siebie

po trupach

zwrotka

za-niemiałeś mnie w świecie
i już ci nie pomogę
gdy andronicznie pleciesz
pięknu krzyże na drogę

wiersz na drogę

nabiorę oksymoronów niczym antyoksydantów
wrócę? z pewnością
której nie dorówna grunt rzeczy
zakon-fiksowanej