– Dlaczego cofasz się w rozwoju? Nie będziemy razem.
– Jeśli moja filozofia
życiowa jest tańcem, to naturalne, że robię krok w przód, a
potem krok w tył.
– Nie potrafisz poruszać
się jak wszyscy ludzie. Inaczej to sobie wyobrażałem.
– Idealizm jest piękny –
gdy pozwala docenić róż( )nice, nie sztance.
– Co t y wiesz o
s(ed)nach sprawy, mocnych gwoździach programu?
– Znam tysiącletnie
drzewa, dzierżyłam ich koronę – w tym sęk.
– Dlaczego wrastasz w
miejsce? Chcesz zapuścić korzenie?
– Wrócę i do korzeni,
gdy mój spiralny (roz) pęd spełznie na niczym. Ale teraz
muszę przystanąć, żeby odgarnąć z czoła złote, leśne runo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz