*** (powiemy słowa brzydkie...)

 

powiemy słowa brzydkie,

żeby już nigdy nie wróciły. wyrazy

takie, jak: sztafirować,

nadziany, konkubent. zmienimy

je w szafir.

będziemy dwiema pętelkami

i guzik: nigdy więcej nie

założą tu szubienic. niczego

nie wymurują (to już murowane). ukryjesz nas

w szubie.

czytasz myśli?

tylko te, które trzeba dek-

lamować. wyszy-

jemy prawdziwe słowa, ciepłą mannę

po wiek.

waleria

podobno jestem chora. czas biega
wokół mnie,
ale ja go nie chcę. chcę przestrzeni,
w której widziałam gwiazdę twojego
pępka – Omphalos. omszały kamień,
świecący w ciemności własnym
światem. napar
ze złotych kropel osiadłych
na pięciolianie.

*** [to lustro...]

to lustro ma fakturę mojej skóry,

tętno regulowane od-

biciem mojego serca. to lustro bywa pragnieniem

przeżycia, przestąpienia n(i)eoznaczonego

srebrnego środka

symetrii. to lustro jest złamaną

k(rajca)r(k)ą* pośrodku

wielkiego przerębla powietrza.

to lustro krzyczy całym sobą:

tak, jesteście wewnątrz

olbrzymiej klepsydry – słońce wystawi wam

za to fakturę... – nic więcej nie

słychać; czasem widać wtedy tylko

uciekające zajączki.

* krajcar – dawna srebrna włoska moneta groszowa

czas lokalny

chłód lustra na policzkach –
to wieczór mnie bezcześni
dzień popołudził się długo
-(w)szem i wobec
bezliku zalakowanych mglnięć
alarmowych zwiercił się we
mnie wiąz


(grupa parafialna wystawia truchełka)

mode: litwa

boże
którego nie masz
komu
ozłabić
bo nikt nie chce
być zabawionym
od święta


boże
jak kropla
nad żeby
i innymi żon
kilami


rozmarz mnie i rozmaż
niczym dzieło sztuki
performatywno-abstrakcyjnej


niech klej-wielokropek
zamknie usta( )wi(e)cznie
rozorane
pięściolinią
ćwierćnud




_____________________________________

mode (ang.) – sposób

wieczer-nice

bądź mi – czarna jak anioł
ja-śniąca niczym szlag
świętojańskich mi jemioł
znieś – bym mogła się bać

coraz głębiej gołębiej
coraz bliżej-że liż (ej!)
złote jaje jastrzębie
w ostrokułczej sadybie

chowa słońca co wschodzą
wewnątrz innej skorupy
gdy o krok tuż za tobą –
czarne oczy Boruty

*** [wierutna wiedza którą dzielimy]

wierutna wiedza którą dzielimy
przechowywana jest w kubkach
na kubie postępuje castrowanie języka
z wiedźmitologii niezłódnego poznania
rzeczypospolitszej o litr
literalnej liturgii

--:-- - --:--

przegrałam.
teraz będę już tylko zrzynać
wyryte, kompaktowo wygładzać
powierzchnię; gładzić
winy(le). słowem: kolaps
w obnażoną szczękę
głośnika, kolapsus,
kolepsja.

***

rozwęźlam się, zapadam w jawnie twardy sen
-nick podany przy rejestracji
otwiera się na (nieznane hasło)


to moja neologgia, nisza
nieistniejących słów, obręcz wody,
oczko pierścionka, tykające
uparcie tematu
wskazówki.

landszaft

oddzielało ją od was niebo
w trzy linie: linię serca, linię
życia i linię rozumu. ktoś


przyczepił jej do pleców krzyżyk,
podwyższając głos; przekreślono
zwisający znak równości. na pięściolinii


przysiadł klucz gęsi.

dedykowany*

pióro wyrywa się do ciebie ze skóry skrzy
(-dli) się każdy płomień. trzcina myśli
o tobie pieśni
nad pieśniami drżą jaskółki
wspomnień.

ja, schizofrenia

jestem sposobem przeżywania cielesności świata
pozagrobowego (pozującego na grobowy?);
rodzajem przetrawienia cierpienia,
po to tylko, by zasilić lusterko
kanalizacyjne źrenic. skan(d)alizować
twórczość, rozebrać (bez)
zwłoki. teraz je w sobie
noszę, aż obrosną(,) (z)duszą:


obłąkańczy śmiech, śmieszny obłęd, kontredans
macabre.