. . .

udajesz Chaos, a to tylko
bałagan lub jeszcze brzydszy
budynek bezeceństw na b. Centrum
Zdrowia Ducha,

który zdecydował się pozostać w butelce.
Anonimowi Aktoholicy zaczynają próbę.

na końcu

na końcu każdego patyczka był kiedyś trupek żabki*,
na końcu każdego wersu –
– wersalik i vice versa
dzika, na końcu każdego promyczka – planetka
sińców i sinic, na końcu każdego stalag-
mitu – gałka
oczna w morenie

czołowej

na którym końcu każdego grotu rosła sobie groteska?





* cytat z wiersza Kamili Janiak

za. rysy

to, czego nie można pokochać, tkwi we mnie jak
zadra. śnięcie
ryb. odklejasz mnie niczym
plaster od chleba, mam pełny chle-
bak benzyny.

(inter)netowe kolory

tylko jeden raz zakochałam się w ciemno –
grodzie, ale okazałam się równie
zwodzona. czasem jest czerń, choć
oko wykole raczej jedwab
ciszy. z pomocą osprzętów:
(sz)puli postów i postponów; tu –
dzież(a) postponowień, tam – nie
bieska pastelowa fosa. między nimi – granat.

3 centy czy coś koło tego

długopis leżał akurat tam,
gdzie go zwykle nie było. kartka
chwiała się w borderline, jednak wszystko
skończyło się szczęśliwie: pokropieni
słowami, mogli udawać pocętkowanych jak cen
taury. jak sen
laury. bo kto im zamknie
walizkę, kiedy będą mieli ochotę
odlecieć ekspresowo? kto ich pobłogosławi
kosmicznym kropidłem martwych (a)steroidów ...?

zwyczajne cuda

książki mówią
ludzkim głosem
kalendarze odfruwają za linię
zmiany daty
w lustrach odbija się
druga strona
rodzinna


nieba

3 centy

– Posłuchajcie! – Kochajcie mnie jeszcze
I za to, że ja umrę. – kocham cię razem
z twoją śmiercią – Pięknem jest wszystko
ginące – gdy mija.



____________________________________

Marina Cwietajewa
Krystyna Miłobędzka
Maria Komornicka

życia jako rzeź by

toczy mnie walka
po kole nie uspo-
kaja przymarzanie kwint
esencji struga
mnie obnożony


wariat